محققان طی تحقیقاتی از سلول‌های کشنده طبیعی القاشده برای درمان سرطان مغز در حیوان مدل آزمایشگاهی استفاده کردند.
«گلیوبلاستومامولتی‌فورم»، سرطان سلول‌های گلیال مغز است که یکی از تهاجمی‌ترین و کشنده‌ترین انواع سرطان‌ها محسوب می‌شود. این بیماری معمولا ۱۵ماه پس از تشخیص به علت بالارفتن فشار درون جمجمه و ایجاد اختلال در عملکرد مغز منجر به مرگ فرد مبتلا می‌شود.
درمان با سلول‌های کشنده طبیعی (Natural Killer cells) یکی از امیدبخش‌ترین رویکردهای درمانی برای این بیماری است؛ اما عدم دسترسی به‌شمار کافی از سلول‌های کشنده طبیعی دارای عملکرد، محدودیت اصلی این روش درمانی به‌شمارمی‌رود.
به‌منظور حل این مشکل، محققان کشور با همکاری پژوهشگرانی از کانادا، سوئیس و لهستان، از اینترلوکین ۲ و پروتئین شوک حرارتی ۷۰ برای القاء سلول‌های کشنده طبیعی در شرایط آزمایشگاهی و در بدن موجود زنده استفاده کردند.
پس از هر القا میزان تقسیم و سمی‌بودن سلولی کشنده‌های طبیعی در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی شد و سلول‌هایی که شرایط طبیعی خود را حفظ کرده بودند، به داخل گردش خون یا درون جمجمه حیوان مدل آزمایشگاهی مبتلا به گلیوبلاستوما مولتی‌فورم انتقال یافتند تا عملکرد ضد توموری آن‌ها بررسی شود.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی International Journal of Molecular Sciences به چاپ رسیده است، نشان داد، در شرایط آزمایشگاهی سلول‌های کشنده طبیعی به شکل مؤثری سلول‌های تومورزای رده C6 را ازبین‌می‌برند.
در بدن موجود زنده، این سلول‌ها در شمار زیاد داخل و پیرامون تومور ساکن می‌شوند. همچنین بررسی حیوانات مدل آزمایشگاهی به وسیله MRI نشان داد، در حیواناتی که سلول‌های کشنده طبیعی القاشده دریافت کرده بودند در مقایسه با حیواناتی که سلول‌های کشنده طبیعی غیرالقاشده دریافت کرده بودند، میزان تخریب تومور به شکل معنی‌داری بیشتر بود. علاوه‌براین، نتایج نشان داد که پس از تزریق سلول‌های کشنده طبیعی به گردش خون، سلول‌های فعال می‌توانند از سد خونی-مغزی عبور کنند، خود را به ناحیه تومور برسانند.
در مجموع، نتایج این پژوهش نشان داد می‌توان استفاده از سلول‌های کشنده طبیعی القاشده با اینترلوکین ۲ و پروتئین شوک حرارتی ۷۰ را به‌عنوان درمانی برای سرطان مغز باشد.
«فرزانه شریف‌زاده»، «دکتر سورا مرد پور»، «دکتر مرضیه ابراهیمی»، «دکتر امیرعلی حمیدیه» و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، بیمارستان امام خمینی تهران، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه علوم پزشکی تهران محققان این پژوهش بودند.
منبع: حکیم مهر