احتمال توقف پیری با روش درمانی جدید

پژوهش‌های علمی بسیاری در مورد «تلومرها (telomeres)» که پایانه‌های فیزیکی کروموزوم‌های خطی هستند، انجام شده است. این پایانه‌ها هنگام تقسیم‌شدن سلول، کوتاه‌تر می‌شوند اما پژوهشگران امیدوارند که روزی بتوانند با دخالت در این فرآیند، روند پیری و بیماری‌های ناشی از آن را تنظیم کنند. گروهی از پژوهشگران «دانشگاه هاروارد(Harvard University)»، مجموعه‌ای از مولکول‌های کوچک را کشف کرده‌اند که می‌توانند طول تلومر را در موش‌ها بازگردانند. تلومرها، از فرسودگی DNA ژنوم‌ها پیشگیری می‌کنند و نقش مهمی در روند پیری سالم برعهده دارند اما هنگام تقسیم سلول، کمی کوتاه‌تر می‌شوند. این فرآیند آن‌قدر ادامه پیدا می‌کند که سلول دیگر تقسیم نشود و ازبین‌برود. این روند، با پیری و بیماری، به‌خصوص یک بیماری‌ ژنتیکی موسوم به «dyskeratosis congenita» است که در اثر پیری زودرس سلول‌ها پیش می‌آید.

پژوهشگران دانشگاه هاروارد، تمرکز خود را به این موضوع معطوف کردند تا بتوانند جایگزینی برای درمان‌های کنونی از جمله پیوند پرخطر مغز استخوان ارائه دهند. یکی از روش‌های بروز dyskeratosis congenita، جهش‌های ژنتیکی است‌ که آنزیمی موسوم به «تلومراز (telomerase) » را مختل می‌کند. این آنزیم، کلید اصلی حفظ انسجام ساختاری تلومر است. به همین دلیل، دهه‌ها است که پژوهشگران، تلومراز را هدف بررسی خود قرار می‌دهند تا بتوانند راهی برای کند کردن یا توقف پیامدهای پیری و بیماری‌هایی مانند dyskeratosis congenita  پیدا کنند.

«سانیت آگاروال (Suneet Agarwal)»، از پژوهشگران این پروژه گفت: زمانی‌که تلومراز انسان شناخته شد، بسیاری از استارتاپ‌های حوزه زیست‌فناوری، به سرمایه‌گذاری در این زمینه پرداختند اما نتیجه‌ای حاصل نشد. درحال‌حاضر هیچ دارویی در این زمینه وجود ندارد و شرکت‌هایی که برای رسیدن به این هدف تلاش می‌کنند نیز پایدار نیستند.

محققان دانشگاه «هاروارد» در این پژوهش، بیش از ۱۰۰ هزار ترکیب شیمیایی را مورد بررسی قرار دادند تا ترکیباتی را پیدا کنند که در حفظ عملکرد درست PARN نقش دارند. آن‌ها آنزیمی موسوم به «PAPD5» را پیدا کردند که می‌تواند به ثبات TERC کمک کند. پژوهشگران تصمیم گرفتند که ایمنی این روش درمان و تاثیر آن را در هدف قراردادن سلول‌های بنیادی حامل مواد موردنظر برای تشکیل تلومراز بررسی کنند. آن‌ها در مرحله بعدی آزمایش‌ها، سلول‌های بنیادی انسان را که جهش‌هایی در ژن PARN آن‌ها صورت گرفته بود، به بدن موش‌ها وارد کردند و آن‌ها را با ترکیبات جدید مورد درمان قرار دادند. با این روش، طول تلومر در سلول‌های بنیادی بازگشت و اثر بیماری در موش‌ها دیده نشد.

بیشتر بخوانید:   درمان جدیدی که ممکن است روند پیری را متوقف کند