در سال 2012 مقاله‌ای تحت عنوان «نقش واکسن و واکسیناسیون در کنترل و ریشه‌کنی آنفلوانزای حاد پرندگان» در نشریه Expert Review به قلم دکتر دیوید سووین از آزمایشگاه تحقیقاتی طیور وزارت کشاورزی آمریکا، منتشر شد. این مقاله، ریشه کن کردن HPAI را به صلاحیت، قدرت و اختیارات نظام دامپزشکی حکومت ها، تراکم طیور در کشورها و مشارکت و همکاری دولتی وابسته دانسته بود. همچنین اعلام کرده بود که ریشه کنی H5N1HPAI نسبت به دیگر انواع آنفلوانزا از پیچیدگی بیشتری برخوردار است و این پیچیدگی به دلیل پراکندگی و آلودگی کشورهای مختلف، تاثیر و تخریب سیستم تولید طیور مختلف، آلوده ساختن پرندگان وحشی و تاثیر چشمگیر و اساسی بر سلامت عمومی، است.
وضعیت بهداشتی پیچیده حاکم بر شیوع H5N1HPAI منجر به بسیج جهانی برای ریشه کنی این ویروس شده است، اما زیرساخت های دامپزشکی و اقتصادی آمادگی لازم برای یک حرکت جدی در مسیر جداسازی و معدوم‌سازی نمونه های آلوده را ندارند، از این رو، واکسیناسیون به عنوان بهترین گزینه ممکن در دستور کار قرار گرفت. آنچه از انجام واکسیناسیون مدنظر است، کاهش حساسیت پرندگان به بیماری، کاهش تعداد پرندگان بیمار و مرگ‌ومیر ناشی از آن‌ها و همچنین کاهش تکثیر و ورود ویروس HPAI به محیط‌زیست و در نهایت کاهش انتقال ویروس به پرندگان و انسان است. استراتژی واکسیناسیون باعث میشود زمان کافی برای تغییر ساختار سیستم های پرورش طیور و خدمات دامپزشکی به منظور ریشه کنی طولانی‌مدت H5N1HPAI فراهم شود.
واکسیناسیون نوشداری ریشه کنی H5NHPAI نیست، چراکه توانمندی لازم را در ایجاد مقاومت و ایمنی در گونه های حساس طیور ندارد به طوری که از سال 2006 تاکنون برخی از گونه های H5N1 انزوتیک در کشورها توسط هیچ‌یک از واکسن‌های H5 کنترل نشده است.
در مقاله سووین عنوان شده که با توجه به اینکه واکسن ها در درجه اول در کشورهای در حال توسعه و یا کشورهای در حال انتقال استفاده شده و موفقیتی در مهار و کنترل بیماری نداشته است، کشورهای پیشرفته از حداقل مقدار واکسن و تنها به عنوان مسکنی موقت از آن استفاده کرده‌اند. بنابراین، پیشنهاد میشود اقدامات دیگری جهت مقابله با HPAIمدنظر قرار گیرد، از جمله:
دریافت فایل مقاله
نام نام الزامی می باشد
ایمیل ایمیل الزامی می باشد آدرس ایمیل نامعتبر می باشد
وب سایت
درج نظر الزامی می باشد
من را از نظرات بعدی از طریق ایمیل آگاه بساز