در آگوست 1942 بیمارستانی در جنوب شرقی واشنگتن، تعداد غیرمعمولی از افراد جوان و نوجوان را با علائمی چون تب، سردرد، دردهای عضلانی و گاهی گلوی متورم و جوش‌های پوستی بستری کرد. این تعداد از بیماران در این فصل با این علائم تا به حال در این منطقه گزارش نشده بود و تعداد افراد بیمار لحظه به لحظه افزایش می‌یافت.
پیرو درخواست مسئولان درمانی از مرکز کنترل بیماری‌های واگیر، این مرکز دکتر کنرد نلسون را مسئول این موضوع کرد. کنرد نلسون در گزارشی مفصل به شرح تمام مشاهدات، بررسی‌ها و آزمایش‌ها پرداخت و در نهایت بیماری را «لپتوسپیروز» اعلام کرد.
بیماری لپتوسپیروز، يكي از گسترش‌يافته‌ترين بيماري‌هاي مشترك بين انسان و حيوانات است. چهره باليني اين بيماري آنقدر متغير است كه هرگز نمي‌توان تنها بر پايه علائم و نشانه‌هاي بيماري، آن را تشخيص داد و به همين دليل، تشخيص بیماری بر پايه اعتماد به آزمايشگاه و مشاهده عامل بيماري و روش‌هاي سرولوژيكي استوار است. جنس لپتوسپيرا شامل دو گونه است:
1- لپتوسپيرا اينتروگان (بيماري‌زا)
2- لپتوسپيرا بيفلكسا (غيربيماري‌زا)
هر یک از گونه‌های لپتوسپیرا، داراي تعداد زيادي تيپ‌هاي سرولوژيكي هستند كه به سروگروپ معروفند. لپتوسپيرا اينتروگان براي انسان و دام بيماري‌زا است و در حال حاضر حدود 230 سروواريته شناخته شده است، اما سويه‌هاي لپتوسپيرا بيفلكس، ساپروفيت بوده و معمولا در آب‌ها و خاك وجود دارند.
به طور معمول عفونت‌هاي لپتوسپيرايي در اثر تماس مستقیم و یا غيرمستقيم انسان يا دام با آب، خاك يا غذاي آلوده شده توسط ادرار آلوده تعداد زيادي از حيوانات وحشي يا اهلي حامل ایجاد مي‌شود. همچنين در اثر تماس مستقيم با ادرار يا بافت‌هاي حيوانات مبتلا، بيماري منتقل مي‌شود.
اجرام بيماري‌زاي لپتوسپيرا از طريق زخم يا خراش‌هاي ايجاد شده روی پوست بدن، سطوح مخاطي، بافت ملتحمه چشم، تنفس قطرات ريز و معلق (آئروسل) و مايعاتي كه واجد اجرام لپتوسپيرا هستند، وارد بدن مي‌شوند. اجرام لپتوسپيرا بلافاصله وارد جريان خون شده و شروع به زیاد شدن می‌کنند و به این ترتیب مرحله حضور اجرام لپتوسپيرايي در خون (Leptospiremia) كه 7 تا 10 روز پس از شروع بيماري ادامه مي‌يابد، فرا مي‌رسد. در اين مرحله از بيماري، اجرام لپتوسپيرايي را به آساني مي‌توان از خون جدا کرد. 10 روز پس از شروع بيماري و زماني كه پادتن‌ها را مي‌توان اندازه گيري کرد، اجرام لپتوسپيرايي كه در لوله‌هاي كليوي جايگزين شده‌اند از طريق ادرار دفع مي‌شوند (Leptospiruria). اين مرحله از بيماري (لپتوسپيروريا) در صورت عدم درمان مبتلایان، ممكن است تا مدت‌ها (چند روز تا ماه) دوام داشته باشد.
باكتري لپتوسپيرا به شكل اسپيروكت فنرمانند محكمي است به ضخامت 0/1 ميكرومتر و به طول 6 تا 20 ميكرومتر. اين باكتري را از طریق حركت چرخشي يا مارپيچي‌اش و قلاب مشخصي كه در يك يا هر دو انتهاي آن است، مي‌توان تشخيص داد.
از لحاظ شكل ظاهري، گونه‌هاي بيماري‌زا و غيربيماريزای لپتوسپيرا از يكديگر قابل تفكيك نيستند و بهترين وسيله براي مشاهده اين اجرام، استفاده از ميكروسكوپ زمينه تاريك است.
متن کامل «لپتوسپیروز در حباب‌ها» دکتر کنرد نلسون اینجا مشاهده کنید.