مدیریت بحران‌های بیولوژیک - 2

راهبرد استرالیا در قبال تهدیدات بیولوژیک

کد مطلب: 57
  • در دنیای امروز که بلایای طبیعی به طور غیرمنتظره و بلایای غیرطبیعی با برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری‌های خصمانه صورت می‌گیرد، تامین و حفظ امنیت ملی مهم‌ترین دغدغه مسئولان و حکمرانان و حتی مردم هر سرزمینی است. جوامع بشر همواره تلاش کرده‌اند در مواجهه با حوادث طبیعی و غیرطبیعی بهترین واکنش را داشته باشند تا کمترین آسیب را متحمل شوند. بنابراین،‌ در سیاست‌گذاری‌های امنیتی خود سعی کرده‌اند تمامی تهدیدات را لحاظ کنند. کشور استرالیا نیز از این قاعده مستثنا نیست.

    استرالیا در اکتبر 2012 به انتشار «برنامه واکنش سلامت عمومی» اقدام کرد. در این برنامه راهبردهای آمادگی،‌ واکنش و مدیریت بلایای بیولوژیکی مدنظر قرار گرفته و با سطح‌بندی بلایای بیولوژیک اقدام به برنامه‌ریزی واکنشی بر مبنای کدگذاری خاص کرده و ذیل هر کد نقش و وظایف سازمان‌های مربوطه را مشخص کرده است.

    در ادامه متن کامل «برنامه واکنش سلامت عمومی برای استرالیا» آمده است:

راهبردهایی برای آمادگی، واکنش و مدیریت بلایای بیولوژیکی

برنامه واکنش سلامت عمومی برای استرالیا

 

هدف سند

این راهبردها، سیاست کلی در ارتباط با کدهای ملی هشدار برای تهدید یا انتشار عوامل بیولوژیکی و اجرای اقدامات ویژه مانند کمیپن‌های آموزش عمومی و گسترش آنتی‌بیوتیک‌ها را طرح‌ریزی می‌کنند. همچنین تعاریف موردی موافقت‌شده در سطح ملی و برنامه‌های واکنش را معرفی می‌کنند که امکان مقایسه ملی و گزارش‌دهی بین‌المللی را فراهم می‌سازند. این راهبردها جزئیاتی را ارائه می‌کنند که در عمل ممکن است بین ادارات/ حوزه‌های ذی‌صلاح از جنبه‌های عملیاتی یک واکنش و سطوح پیشنهادی اختیار/مسئولیت درون این حوزه‌ها فرق کند.

 

اقدامات واکنش

واکنش فوری

در زمان یک تهدید موثق یا انتشار تاییدشده عامل بیولوژیکی، کد واکنش مناسب توسط مامور پزشکی اصلی دولت استرالیا (CMO) اعلام شده و به‌واسطه آن، کمیته اصلی حفظ سلامت استرالیا (AHPPC) و اتاق حادثه ملی سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا (DoHA) فعال می‌شود. زمان‌های عملیات، تلفن تماس، شماره‌های فکس، شماره‌های اطلاعات عمومی 1800، آدرس‌های ایمیل و جزییات روش‌های عملیاتی برای گروه اجرایی قضایی شبکه بیماری‌های مسری استرالیا (CDNA-JEG) و شبکه آزمایشگاه‌های سلامت عمومی (PHLN) توسط دبیرخانه اعلام می‌شود. گفت‌وگوهای از راه دور در صورت صلاحدید CMO، در محل AHPPC یا CDNA/PHLN برگزار می‌شود. رابط رسانه‌ها از طریق شبکه واکنش رسانه‌ای اضطراری ملی (NEMRN)، هماهنگ شده توسط DoHA، در مورد حادثه مطلع می‌شوند.

 

حوادث انتشار عامل بیولوژیکی

در مورد انتشار یک عامل بیولوژیک یا تهدید یک انتشار، پلیس باید فوری و تلفنی مطلع شود. منطقه انتشار باید به عنوان یک صحنه جرم در نظر گرفته شده و توسط پلیس بازرسی شود. نمونه‌های محیط‌زیستی باید توسط پرسنل سرویس‌های اضطراری تحت هدایت مسئولان سلامت عمومی و یا پلیس جمع‌آوری شود.

اولین واکشن‌دهنده‌ها و افراد عمومی که در معرض تهدید قرار گرفتند باید تحت درمان بلافاصله بعد از مواجهه قرار بگیرند. این درمان باید تنها زمانی که این حادثه به عنوان یک شوخی فریب‌آمیز تایید شد، متوقف شود. تصمیم در مورد اینکه آیا این افراد تحت درمان قرار گیرند یا نه، توسط مسئول سلامت ایالت/ ناحیه و با مشورت با مسئولان سرویس‌های اضطراری اتخاذ می‌شود. همچنین در این مورد به ویژگی انتشار، اعتبار تهدید، دسترسی به زون در معرض آلودگی برای جامعه و دیگر گروه‌ها (مانند مراکز خرید، ساختمان‌های اداری یا محل‌های ورزشی در هوای آزاد) توجه می‌شود. یک اقدام وسیع برای ردیابی تماس ممکن است برای شناسایی همه افراد در معرض، لازم باشد. نام‌ها و اطلاعات تماس همه افراد در معرض باید توسط مسئول سلامت محلی برای اهداف پیگیری، جمع‌آوری شود. پاکسازی محیط‌زیستی و رفع آلودگی براساس دستورالعمل مشخص انجام می‌شود.

 

کدهای واکنش و اقدامات مربوطه

 

کد واکنش 0: بدون تهدید معتبر/موثق

نهادهای اطلاعاتی عنوان می‌کنند که هیچ تهدید معتبر/موثقی از انتشار یک عامل بیولوژیکی وجود ندارد.

 

اقدامات ادارات/ حوزه‌های ذی‌صلاح

* بررسی قابلیت آزمایشگاه، شامل: آزمون قابلیت استفاده و اعتبارسنجی، آموزش نیروها و فراظرفیت

* بررسی فهرستی از پرسنل آزمایشگاهی با ریسک زیاد که ممکن است برای واکسن‌زنی مناسب باشند (در صورت نیاز و سودمندی)

* توسعه و اجرای دستورکارهای آموزشی بیوتروریسم برای نیروهای کار سلامت عمومی و نیروهای کار اضطراری که برای واکنش به یک حادثه احظار می‌شوند.

* برنامه‌های توسعه و نگهداری برای دریافت مولفه‌های فعال از ذخایر پزشکی ملی

* برنامه‌های توسعه و نگهداری و پشتیبانی تدارکاتی برای توزیع سریع آنتی‌بیوتیک‌ها، واکسن‌ها و تجهیزات حفاظت شخصی در صورت نیاز.

 

اقدامات دولت استرالیا

* ارزیابی منظم فهرست/ موجودی آنتی‌بیوتیک‌های کلیدی در استرالیا مانند آموکسی‌سیلین، دکسی‌سیلین، سیپروفلاکسین

* در صورت وجود یک واکسن، ارزیابی منظم موجودی، تاریخ‌های انقضاء و محل ذخایر این واکسن در استرالیا

* برنامه‌های توسعه و نگهداری، پشتیبانی تدارکات برای گسترش سریع آنتی‌بیوتیک‌ها و واکسن‌ها در صورت نیاز.

* توسعه پایگاه‌های داده برای ثبت بیمارهای در معرض قرار گرفته یا با علائم بیماری، عرضه درمانی بیماران، درمان بلافاصله بعد از مواجهه یا معالجه انجام شده و عکس‌العمل مغایر به اینها و مرگ و میر/ بهبود

* آماده‌­سازی مفاد برای مواد آموزشی توسط CDNA

* بررسی و به‌روزرسانی برگه‌های سئوال برای عموم در مورد علائم، نشانه‌ها، معالجات و روش‌های پیشگیرانه شامل اقدامات بهداشت فردی به عنوان مثال برای بیماری‌های عفونی

* توسعه تدارکات برای توزیع برگه‌های سئوال از طریق ایمیل، وب‌سایت‌ها، آگهی‌های روزنامه و... (در این مرحله توزیع صورت نمی‌گیرد.)

* آماده‌سازی مفاد برای پوسترها از طریق CDNA برای بیمارستان‌ها، پزشک‌ها و جراحان در ارتباط با روش‌های رفع آلودگی از لباس در صورتی که یک بیمار بدون رفع آلودگی قبلی معرفی می‌شود. (در این مرحله توزیع صورت نمی‌گیرد.)

* آماده‌سازی اطلاعات خلاصه در مورد شناسایی مورد، تست تشخیصی، مدیریت درمانی و کنترل آلودگی برای بیمارستان‌ها، پزشک‌ها و جراحان (در این مرحله توزیع نمی‌شود.)

* ایجاد ارتباطات با رسانه‌های معتبر.

 

کد واکنش 1: تهدید انتشار موثق/ معتبر

نهادهای اطلاعاتی اعلام می‌کنند که یک تهدید انتشار عامل بیولوژیکی معتبر/ موثق در استرالیا وجود دارد، مانند انتشار عامل بیولوژیکی سیاه‌زخم در کشورهای همسایه و امکان تهدید در استرالیا، یا تهدید آشکار موثق از طرف یک گروه یا فرد تروریستی. اقداماتی که باید انجام گیرد مانند کد واکنش 0 به‌علاوه موارد زیر است:

 

اقدامات ادارات/ حوزه‌های ذی‌صلاح

* در صورت وجود و دسترسی یک واکسن، واکسن‌زنی فهرست «کد 1» از پرسنل آزمایشگاهی با ریسک بالا بررسی شود. بر پایه گزارش‌های اطلاعاتی، در مورد اینکه آیا واکسن‌زنی برای کل فهرست کد 1 پیشنهاد شود یا تنها برای آن‌هایی که در موقعیت جغرافیایی به‌خصوصی هستند، یا برای به تعویق انداختن همه واکسیناسیون تصمیمات اتخاذ می‌شود.

* مشارکت در گفت‌وگوهای از راه دور کمیته اصلی حفظ سلامت استرالیا (AHPPC)، گروه اجرایی قضایی شبکه بیماری­های مسری استرالیا (CDNA-JEG) و شبکه آزمایشگاه‌های سلامت عمومی  (PHLN)

* فعال‌سازی پشتیبانی تدارکات برای دریافت مولفه‌های ذخایر پزشکی ملی

* فعال‌سازی پشتیبانی تدارکات برای توزیع سریع آنتی‌بیوتیک‌ها و واکسن‌ها

* فعال‌سازی پشتیبانی تدارکات برای نظارت/ مراقبت و ردیابی تماس

 

اقدامات دولت استرالیا

* ‌سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا، یک کمیته بین‌سازمانی دولت استرالیا در ارتباط با موضوعات سیاست ملی و اجرایی برقرار می‌کند.

* سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا، گفت‌وگوهای از راه دور کمیته اصلی حفظ سلامت، گروه اجرایی قضایی شبکه بیماری‌های مسری استرالیا و شبکه آزمایشگاه‌های سلامت عمومی را برگزار می‌کند.

* سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا، کافی بودن ذخایر آنتی‌بیوتیک و فراهم‌سازی ذخایر اضافی در صورت نیاز را ارزیابی می‌کند. گسترش موجودی ذخایر موردنیاز برای موقعیت‌های استراتژیک توسط مسئولان سلامت ایالتی/ ناحیه‌ای مشخص می‌شود.

* در صورت وجود یک واکسن، سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا کافی ­بودن ذخایر واکسن را بررسی می‌­کند و ذخایر اضافی را (در صورت نیاز) فراهم می‌کند.

* بازبینی و بروزرسانی پوسترها برای بیمارستان‌ها، پزشک‌ها و جراحان در مورد روش‌های حذف آلودگی از لباس در صورتی که یک بیمار بدون حذف آلودگی قبلی معرفی شود.

* بازبینی و بروزرسانی اطلاعات خلاصه در مورد کشف مورد، آزمایش تشخیصی، مدیریت درمانی و کنترل آلودگی برای بیمارستان­‌ها و پزشک‌ها و جراحان.

* واحد رسانه‌ای موضوعات سلامت (HIMU) سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا در هماهنگی با مامور پزشکی اصلی دولت استرالیا و واحدهای رسانه‌ای نهادهای امنیت ملی، دارای نقش رهبری در توضیح به رسانه در مورد خصوصیات تهدید ایجاد شده و واکنش مورد نیاز است. چنین ارتباطانی توسط واحد روابط عمومی سازمان دادستانی دولت استرالیا با توجه به مقررات فعلی برای شفاف­‌سازی در قالب دستورالعمل­‌های اطلاعات عمومی امنیت ملی تایید می‌شود. چنین ارتباطاتی شامل پیغام­‌های مهم درباره روش‌های معینی که ممکن است نیاز به مشارکت مردم عادی باشد، است. HIMU اطلاعات مربوطه را به واحدهای رسانه‌­ای مسئولان سلامت ایالتی و ناحیه‌­ای از طریق گفت‌وگوهای از راه دور معمول یا ابزارهای مناسب دیگر منتقل می­‌کند.

* سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا، مرکز هماهنگی بحران (CCC) سازمان دادستانی را در مورد اقدامات اتخاذ شده مطلع می­‌کند و اطلاعات دیگر مربوط به تهدید ایجاد شده را تامین می‌­کند.  

 

کد واکنش 2: انتشار قریب­‌الوقوع

نهادهای اطلاعاتی اعلام می‌­کنند که انتشار عوامل بیولوژیکی در استرالیا قریب­‌الوقوع/ حتمی است. اقدامات مانند کد واکنش 1 به اضافه موارد زیر اتخاذ می‌­شود:

 

اقدامات ادارات/ حوزه­‌های ذی‌­صلاح

* آزمایشگاه­‌های عضو شبکه آزمایشگاه­‌های سلامت عمومی، آزمایشگاه­‌های درمانی را مطلع می­‌سازند.

* آزمایشگاه‌­های درمانی و مرجع توان خود را برای واکنش در صورتی که یک انتشار رخ دهد، بررسی می­‌کنند.

 

اقدامات دولت استرالیا

* آزمایشگاه‌­های سلامت عمومی و آزمایشگاه‌­های مرجع توسط سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا از طریق آزمایشگاه‌­های عضو شبکه آزمایشگاه‌­های سلامت عمومی مطلع می­‌شوند. آزمایشگاه‌­های خصوصی از طریق نمایندگان آزمایشگاه خصوصی شبکه آزمایشگاه‌­های سلامت عمومی پوشش داده می‌­شوند.

* شبکه بیماری­‌های مسری استرالیا و شبکه آزمایشگاه‌­های سلامت عمومی به کمیته اصلی حفظ سلامت گزارش می­‌دهند.

* سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا یک کمیته بین‌­سازمانی دولت استرالیا را تشکیل می­‌دهد.

* توزیع پوسترها و دستورالعمل­‌های کنترل عفونت برای امکانات مراقبت سلامت برای بیمارستان­‌ها، پزشک­‌ها در بخش خصوصی (مانند متخصصان امراض پوستی، متخصصان بیماری­‌های معده و روده و پزشکان بیماری­‌های عفونی) و امکانات پستی

* در این سناریو احتمال دارد گروه کاری حوادث ویژه دولت استرالیا (SITF) تشکیل جلسه دهد. سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا عضو این گروه کاری است و گفت‌وگوی آزاد با SITF درباره اقدامات انجام گرفته توسط مسئولان سلامت را تضمین می­‌کند.

 

کد واکنش 3: انتشار آشکار یا انتشار پنهان مشکوک

انتشار آشکار عامل بیولوژیکی توسط مسئولان سلامت ایالت/ ناحیه شناسایی می­‌شود یا انتشار پنهان یه دلایل زیر مشکوک است:

* یک یا موارد بیشتری از عامل بیولوژیکی بدون تاریخچه افشای محتمل، شناسایی شده و کمیته اصلی حفظ سلامت استرالیا بررسی می­‌کند که تردید کافی از انتشار پنهان احتمالی وجود دارد.

* نهادهای اطلاعاتی اعلام می­‌کنند که چنین حادثه­‌ای رخ داده است.

در این صورت، اقدامات به مانند کدهای واکنش 1 و 2 به علاوه موارد زیر انجام می­‌شود:

 

اقدامات ادارات/ حوزه‌­های ذی­‌صلاح

* آزمایشگاه­‌های مرجع، فهرست­ کارکنان در ارتباط با شناسایی عامل بیولوژیکی و حجم کار اضافی را تکمیل می­‌کنند.

* برای شروع ثبت اطلاعات در مورد بیمارهای در معرض یا با علائم بیماری، عرضه درمانی بیماران، ویژگی درمان بلافاصله بعد از مواجهه یا معالجه انجام شده و عکس­‌العمل­‌های مغایر برای این‌ها، مرگ و میر/ بهبود، توجه ویژه‌­ای به عکس‌­العمل­‌های مغایر در زنان باردار و کودکان با توجه به نشانه‌­های خارج از برچسب از سوی ایالت­‌ها و نواحی صورت می‌گیرد.

* سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا در هماهنگی با ایالت­‌ها/ نواحی، برگه‌های سئوال مورد پرسش برای عموم در مورد علائم، نشانه‌­ها، معالجات و روش­‌های پیشگیرانه (در صورت نیاز) را توزیع می­‌کند. توزیع از طریق ایمیل، وب­سایت­‌ها، آگهی­‌های روزنامه انجام می‌­شود.

* مسئولان سلامت ایالتی، پلیس محلی و سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا را از موردهای جدید عامل انتشار بیولوژیکی در جایی که مشکوک به فعالیت جنایتکارانه است، مطلع می­‌کند.

* ارتباط با پلیس و نهادهای امنیتی در موارد انتشار عامل بیولوژیکی مشکوک یا تاییدشده جدید با تلفن در اولین لحظه که جزئیات از طریق نسخه چاپی پیگیری می­‌شود.

 

اقدامات دولت استرالیا

* سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا، اتاق حادثه ملی (NIR) را در این سازمان فعال می­‌کند.

*‌اطلاعات ملی توسط دولت استرالیا تلفیق و تطبیق داده می­‌شود.

* ارتباط و به اشتراک­‌گذاری اطلاعات مربوطه با سازمان کشاورزی، آبزیان و جنگلداری دولت استرالیا (DAFF)

* واحد رسانه‌­ای موضوعات سلامت سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا برای فعال­‌سازی شبکه واکنش رسانه­‌ای اضطراری ملی (NEMRN)، یک مرکز ارتباطات ملی ایجاد می­‌کند و برنامه واکنش رسانه‌ای‌ ملی را درخواست می­‌کند.

* مشارکت در گروه کاری حوادث ویژه دولت استرالیا (SITF)

* یک انتشار پنهان مشکوک از عامل بیولوژیکی می­تواند یک اقدام تروریسم ضد استرالیا باشد. در این مورد، برنامه مقابله با تروریست ملی (NCTP) می­‌تواند فعال شود. NCTP مسئولیت­‌ها، اختیارات و مکانیزم­ها برای پیشگیری یا در صورت رخداد آن‌ها، مدیریت اقدامات تروریسم و عواقب آن‌ها در استرالیا را طرح­ریزی می­کند. انشعابات هر حمله تروریستی، تصمیم­‌گیری در سطح بالا در دولت، ایالت­ها و نواحی استرالیا را ایجاب می­‌کند.

* در مورد واکنش نیاز به در نظر گرفتن اضطراب عمومی و نیز ابعاد بین‌­المللی است. اندازه این وضعیت، ممکن است واکنش­‌های همکاری ویژه را ملزم کند. در کل واکنش، اهداف اولیه کم کردن تلفات حیات، جلوگیری از حمله­های بیشتر و بازیابی است.

* گزارش به سازمان بهداشت جهانی (WHO).

 

کد واکنش 4: انتشار چندگانه عوامل بیولوژیکی

این وضعیت زمانی اعمال می­‌شود که دو یا تعداد بیشتری انتشار عوامل بیولوژیکی در استرالیا تایید شده است، یا یک انتشار جداگانه تایید شده و نهادهای اطلاعاتی اعلام می­‌کنند که انتشار دوم نیز قریب‌­الوقوع است. تصمیم برای رفتن به کد 4 برعهده رییس یا معاون سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا یا مامور پزشکی اصلی براساس اعلان نهادهای اطلاعاتی مربوطه است. اقدامات، مطابق با کد واکنش 3 به همراه موارد زیر است:

 

اقدامات ادارات/ حوزه­‌های ذی­‌صلاح

* مدیریت فراظرفیت در سیستم مراقبت سلامت

* گزارش در مورد واکنش و الزامات در گفت‌وگوهای از راه دور شبکه بیماری­‌های مسری استرالیا (CDNA) و شبکه آزمایشگاه­‌های سلامت عمومی (PHLN)

* CDNA نماینده­‌ای را تعیین می­‌کند که به کمیته اصلی حفظ سلامت استرالیا (AHPPC) در مورد وضعیت، اطلاع­‌رسانی­ می­‌کند.

 

اقدامات دولت استرالیا

* کمک به حوزه­‌های ذی‌­صلاح با هماهنگی واکنش‌­های پزشکی از حوزه­‌های ذی­‌صلاح دیگر از طریق کمیته اصلی حفظ سلامت استرالیا (AHPPC) و مدیریت اضطراری استرالیا (EMA)

* سازماندهی کمک بین‌­المللی در صورت نیاز

* ‌توسعه آموزش گسترده­‌تر عموم از طریق توزیع برگه‌های سئوال مورد پرسش برای عموم و آگهی­‌های رسانه‌­ای.

 

ذینفعان کلیدی

شفاف‌­سازی نقش‌­ها، مسئولیت‌­ها و خطوط ارتباطات، درون ایالت­‌ها و نواحی مربوطه، بین ایالت­‌ها و نواحی و دولت استرالیا برای اجرای یک واکنش موثر در مقابله با انتشار یا تهدید عوامل بیولوژیکی ضروری است.

اساسا مسئولان سلامت ایالت و ناحیه برای کنترل بیماری و عوامل بیولوژیکی مسئول هستند. نقش سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا، سرکشی و سرپرستی کردن واکنش سلامت ملی، شامل حفظ ذخایر پزشکی ملی و (در ارتباط با واحد امور عمومی دادستانی) هماهنگی واکنش رسانه­‌ای اخبار ملی است.

واکنش به یک تهدید بیولوژیکی ممکن است بین حوزه­های ذی­‌صلاح با توجه به رهبری ترتیبات مسئولیت و نیازمندی‌­های ایالت مربوطه، متفاوت باشد. نقش‌­ها و مسئولیت­‌های دولت­‌های ایالتی/ناحیه‌­ای و استرالیا در ادامه ارائه می­‌شود. برنامه­‌های واکنش باید مکمل برنامه­‌های دولت استرالیا در ذیل، هماهنگ شده از اتاق حوادث ملی، جنبه‌­های سلامت که شامل موارد زیر است، باشد:

الف- ترتیبات واکنش اضطراری سلامت ملی

ب- برنامه واکنش داخلی برای حوادث شیمیایی، بیولوژیکی، رادیولوژیکی و هسته‌­ای با عواقب ملی (Health CBRN-INC Plan)

ج- برنامه واکنش بلایای دولت استرالیا (COMDISPLAN)

د- برنامه کمک بلایا با سرپرستی دولت استرالیا (AUSASSISTPLAN)

هـ- برنامه اضطراری دامپزشکی استرالیا (AUSVETPLAN)

و- برنامه مقابله با تروریسم ملی (NCTP)

ز- راهنمای مقابله با تروریسم ملی

م- راهبردهای اطلاعات عمومی امنیت ملی.

ت- راهنمایی در مورد ترتیبات هماهنگی ملی برای واکنش به استفاده عمدی از مواد شیمیایی، بیولوژیکی و رادیولوژیکی.

سازمان کشاورزی(DAFF) ، آبزیان و جنگلداری دولت استرالیا (AUSVETPLAN)، برنامه ملی برای مقابله با اضطرارهای بیماری ناشناخته حیوانات را هماهنگ می­‌کند. سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا هیچ مسئولیت اجرایی تحت این برنامه ندارد، اما می­‌تواند به ایالت­‌ها و نواحی در برنامه COMDISPLAN در پشتیبانی از عملیات AUSVETPLAN کمک کند.

زمانی که حوادث بیولوژیک، احشام و سایر حیوانات را درگیر می‌­کند، اداره کشاورزی ایالت یا ناحیه، صنایع اولیه یا دیگر مسئولان سلامت حیوانات مطابق با استراتژی بیماری ملی AUSVETPLAN برای بیماری‌­های مختلف، واکنش نشان می­‌دهند. مامور دامپزشکی اصلی استرالیا (CVO) نیز از حادثه و ترتیبات ملی انجام شده برای اطمینان از مدیریت موثر بیماری در سطح ملی و بین‌­المللی، مطلع می‌­شود. این مورد می‌تواند منجر به تشکیل جلسه کمیته مشورتی در مورد بیماری­‌های حیوانی اضطراری (CCEAD) شود که یک واکنش دامپزشکی ملی به این حادثه را سازماندهی می­‌کند. 

سازمان دادستانی دولت استرالیا و مرکز هماهنگی بحران برنامه‌­های اشاره شده در بالا شامل برنامه‌­های «و»، «ز» و «م» را هماهنگ می‌­کند. سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا دارای وظیفه­ مدیریت عملیاتی، هماهنگی ملی و مدیریت رسانه در همه این برنامه­‌ها است.

 

نقش­‌ها و مسئولیت‌­ها

نقش‌­ها و مسئولیت­‌های ایالت و ناحیه­

در حالی که هر ایالت و ناحیه نیاز به تعیین ساختارهای حکومتی دارد، این راهبردها مدل زیر را توصیه می­‌کند و ایالت‌­ها و نواحی باید در مورد سطوح اختیارات تصمیم بگیرند و در مورد نقش‌­ها و مسئولیت‌­ها در یک حادثه بیولوژیکی شفاف‌­سازی کنند.

در برنامه­‌های ایالت و ناحیه برای واکنش به یک حادثه بیولوژیکی باید به موارد زیر توجه شود:

* ارزیابی شوخی فریب‌­آمیز و شناسایی مواد مشکوک شناخته نشده

*‌ توسعه پروتکل­‌ها برای گزارش به سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا یا درخواست کمک از آن

* برنامه­‌ریزی مدیریت در محل حادثه، شامل تعریف وسعت آلودگی، تعیین افرادی که در معرض قرار گرفته­‌اند، تخلیه مردم در خطر، محدودسازی عامل، جمع‌­آوری مدارک و نمونه‌­ها، مهر و موم کردن و یا رفع آلودگی منطقه تحت تاثیر و تایید اینکه منطقه بعد از رفع آلودگی، ایمن است.

* جمع­‌آوری داده و انتقال داده برای تطبیق ملی

*‌ برنامه‌­های عملیاتی برای بیمارستان­‌ها شامل فراظرفیت

* برنامه­‌های رفع آلودگی

* ترویج الزامات کنترل آلودگی در امکانات مراقبت سلامت و جامعه

* مدیریت آزمایشگاه و فراظرفیت

* فرآیندهایی برای درخواست واکسن و آنتی‌­بیوتیک‌­ها از دولت استرالیا

* ترتیبات تدارکاتی برای دریافت و توزیع سریع واکسن و آنتی­‌بیوتیک‌­ها

*‌ ارتباط رسانه‌­ای

*‌ توسعه پایگاه­‌های داده شامل:

- درمان بلافاصله بعد از مواجهه یا معالجه انجام شده و عکس­العمل‌های مغایر برای این‌ها

- ارائه خدمات درمانی بیماران

- ثبت مرگ و میر/ بهبود بیماران در معرض یا دارای علائم بیماری.

+ ادارات کشاورزی ایالت و ناحیه برای واکنش به جنبه‌­های سلامت حیوانی از یک حادثه، مسئول هستند.

 

نقش­‌ها و مسئولیت‌­های دولت استرالیا

سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا، کل سازماندهی ملی واکنش سلامت، ارتباط با جامعه بین­‌المللی، ارائه پشتیبانی تدارکاتی به ایالت‌­ها و نواحی، فعال‌­سازی اتاق حادثه ملی و رهبری در سازماندهی ترتیبات مدیریت رسانه اضطراری ملی را فراهم می­‌کند.

استرالیا امضاءکننده مقررات سلامت بین­‌المللی (IHR) است که ملزم به اطلاع­‌رسانی به سازمان بهداشت جهانی (WHO) در مورد انتشار عوامل شیمیایی، بیولوژیکی و رادیولوژیکی با پتاسیل ایجاد آسیب، بیماری و مرگ گسترده، است. سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا مسئول ذی‌صلاح برای اطلاع‌­رسانی به سازمان جهانی سلامت در چارچوب IHR است.   

در یک شرایط اضطراری موارد بیولوژیکی در مقیاس وسیع، این احتمال وجود دارد که دولت استرالیا یک کمیته بین­سازمانی (IDC) یا گروه کاری برای هماهنگی کارهای نهادها و ادارات دولتی استرالیا تشکیل دهد. نهاد رهبری IDC یا گروه کاری در زمان اضطرار تعیین می‌­شود.

سازمان رشد و سلامت دولت استرالیا از ذخایر آنتی­‌بیوتیک‌­ها، پادزهرها و واکسن­‌ها نگهداری می­‌کند و برای کمک به مدیریت حوادث شیمیایی یا بیولوژیکی، معالجات فراهم می­‌شود. این سازمان در همکاری نزدیک با ماموران سلامت اصلی ایالت و ناحیه یا نمایندگان آن‌ها، توزیع ذخایر را رهبری می­‌کند.

نیروی دفاع استرالیا نظم مهندسی عملیات ویژه را برقرار می­کند که می‌­تواند برای ارزیابی و واکنش به حوادث شیمیایی، بیولوژیکی، رادیولوژیکی و هسته‌­ای (CBRN) توسعه یابد. شرایط یک حادثه تروریستی مشخص خواهد کرد که آیا نهادهای امنیتی آن را یک وضعیت تروریستی ملی اعلام کنند یا نه.

در صورتی که یک وضعیت تروریستی ملی اعلام شد، کل مسئولیت برای سیاست و استراتژی گسترده به دولت استرالیا با مشورت نزدیک با ایالت‌­ها یا نواحی مربوطه، منتقل می‌­شود که می­‌تواند شامل تعیین اهداف سیاسی کلی، اولویت­‌گذاری بین اهداف سیاسی در جایی که منابع ناکافی است، مکان­‌یابی منابع از قبل، ارتباط بین­‌المللی و تعریف پیغام­‌های ارتباطات عمومی باشد. نقش دولت استرالیا، مدیریت عملیاتی و گسترش سرویس­‌های اضطراری را شامل نمی­‌شود. مامورهای عالی‌رتبه پلیس، شامل مامور عالی­‌رتبه پلیس فدرال استرالیا (AFP)، فرماندهی و منابع ملی واکنش پلیس را تعیین خواهد کرد.

مدیریت و واکنش ویژه در حوادث بیولوژیکی در سطح دولت استرالیا شامل موارد زیر است:

*‌ مشاوره برای اصلاح این راهبردها با نمایندگان ایالتی و ناحیه‌­ای

* کمک به ایالت­‌ها و نواحی در هماهنگی واکنش، حفظ میزان ذخایر دارویی و تحویل به هر ایالت و ناحیه با توجه به معیار طرح‌­ریزی شده در سطح هر کد

* کمک به ایالت‌­ها و نواحی در تامین مواد آموزشی

 * ارتباطات از وضعیت ملی یک حادثه به رسانه و مردم عادی و جامعه بین‌­المللی از طریق سازمان سلامت جهانی

 * توسعه پایگاه­‌های داده شامل:

 - میزان ذخایر و گسترش واکسن و آنتی­‌بیوتیک‌ها

 - عکس­‌العمل‌های مغایر به واکسن

 - موارد در معرض و درمان بلافاصله بعد از مواجهه.

امتیاز به خبر :

ارسال نظرات

نام

ایمیل

وب سایت

نظرات شما

هم اکنون هیچ نظری ارسال نشده است. شما می توانید اولین نظردهنده باشد.